بنام خداوند جان خرد ایرانی آباد یا ایرانی ویران ؛ برای همه ایرانیان نویسنده حسین عبیری گلپایگانی اخبار غم انگیز یکبار دیگر تجاوز به حریم محیط زیست ؛ این بار جنگلهای ارسباران ؛ چند ماهی است که اخباری ناگوار زیست محیطی یکی پس از دیگری در جامعه منتشر می گردد و مردم و دوستداران محیط زیست و منابع طبیعی را پریشان حال می کند ؛ ابتدا خبر آلودگی دریا ها و بعد از آن خبر آلودگی هوا کشور در اثر پدیده ریز گرد ؛وسپس خبر آنفولانزای خوکی و بعد از آن نیز جاده کشی در کوههای دماوند و علم کوه ؛ تازگی نیز اخبار نگران کننده ای از خبرگزاری مهر ؛ تخریب جنگلهای ارسباران جهت توسعه یک معدن مس به گوش می رسد . معدن مس و جنگلهای ارسباران طبق اطلاعات منتشر شده آماده سازي زمينهاي احداث مجتمع فراوري مس از معدن "سامگون" در نزديکي جنگلهاي ارسباران نگراني دوستداران و کارشناسان محیط زیست و منابع طبیعی را به دنبال داشته است. فعالیت چندین ساله معدنکاران مس در ارسباران در حالی انجام می شود که زمزمه هايي براي شروع به توسعه فعاليت مجتمع توليد فراورده هاي مس در منطقه به گوش مي رسد معدن مس سامگون بدون ارزیابی زیست محیطی در حال حفاری و اکتشاف تازه جهت توسعه معدن فوق می باشد . عظمت خداوند کسانیکه که از نزدیک جنگلهای ارسباران را مشاهده کرده اند جهت آفرینش این جنگلهای زیبا به عظمت و بزرگی خداوند درود می فرستند زیرا جنگلهای ارسباران در حد فاصل شهرستان کلیبر تا شهرستان خدا آفرین در کنار رود ارس که خط مرز ایران و دو کشور ارمنستان و آذربایجان می باشد. از شگفتیهای جنگلهای ارسباران دور بودن از محیط هوای شرجی دریا و همچنین مستقر بودن در دل کوه ها سر به فلک کشیده می باشد که در صبحگاهان وقتی به این جنگلها نگاه می کنید انگار یک تابلو بزرگ نقاشی مینیاتور در روبروی شما قرار دارد ولی این جنگل فرقش با تابلونقاشی در این است که به جای قاب چوبی این تابلو طبیعی ؛ زمین تیره و آسمان آبی دیواره های قابش می باشند . جنگلهای ارسباران و توجیهات اقتصادی بعضی از مسئولین منطقه ای یکی از دلایل برای توسعه معدن فوق در منطقه حفاظت شده ارسباران را ایجاد اشتغال می دانند. شاید دلیل اینکه توسعه یک معدن می تواند باعث کار آفرینی برای مردم یک منطقه و ایجاد اشتغالزای برای آنان باشد توجیه خوبی باشد ولی آیا با نابودی منطقه جنگلی ارسباران که در ایران منحصر به فرد می باشد و همچنین در دنیا نظیر آن خیلی کم می باشد و همچنین قایل توجیه است با توجه به اینکه خداوند معادن مس زیادی در استانهای مرکزی ایران (که این معادن در قلب بیابان و کویر می باشد) قرار داده است . ادامه توسعه صنعتی معدن مس در مناطق خاص همچون جنگلهای ارسباران که در کشور منحصر به فرد می باشد ؛ نمی تواند توجیه اقتصادی داشته باشد و ادامه توسعه چنین معدنی در جنگلهای ارسباران می تواند ضربات جبران ناپذیری به محیط زیست و منابع طبیعی این مملکت وارد کند . با توجه به کم بودن سرانه جنگل برای مردم کشور ایران (که این سرانه خیلی پایین تر از میانگین سرانه دنیا می باشد) آیا بهتر نیست از آن کارگرانی که قرار است جهت اشتغالزای در معدن استفاده شود در توسعه ؛ احیای و نگهداری این جنگل ها استفاده شود و حتی می توان نکات زیست محیطی و نگهداری جنگل را به این نیروها آموزش داد که منطقه جنگلی ارسباران را به محلی برای جذب توریست و گردشگری تبدیل کنند گردشگران ایرانی و توریست های خارجی بتوانند با سفر به این منطقه ضمن مراعات نکات زیست محیط مناطق جنگلی توسط آنان ؛ از نعمت های خدا دادی لذت ببرند و از حضور این گردشگران و توریست ها منفعت و سودی نیز حاصل مردم منطقه گردد. مسئولین و حفاظت از محیط زیست وقتی با بعضی از مسئولین در مورد حفظ و احیای محیط زیست بعضی از مناطق خواص و منحصر به فرد صحبت می شود و به آنان گوش زد می شود که طبق اصل پنجاه قانون اساسی حفاظت از محیط زیست یکی از وظایف اصلی شما می باشد آنان با توجیهاتی که می کنند از قبیل اینکه مردم منطقه ما ضعیف هستند و مردم چقدر در فشار و عذاب باشند تا محیط زیست شما حفظ شود یا اینکه این مکانهای منحصر به فرد زیست محیطی شاید برای شما که در رفاه هستید مهم باشد ولی برای مردم منطقه که فقیر و کم درآمد می باشند اصلا" مهم نیست و از این نوع حرف ها به طریقی می خواهند از زیر بار مسئولیت اصلی خود که عبارت است از یافتن راه حلی "که هم محیط زیست منطقه حفظ شود و هم مردم منطقه از مشکلات اقتصادی رها یابند " شانه خالی می نمایند . و بعضی دیگر از مسئولین محلی پا را فراتر گذشته و می گویند اصلا" تصمیم گیری در مورد مشکلات منطقه به خود ما مربوط است و خودمان می دانیم که حفاظت از محیط زیست واجب تر است یا رفاه حال مردم و برای این مسئولین مهم نیست که نابودی محیط زیست منطقه یعنی نابودی محیط زیست بخشی از کشور ایران وقتی صحبت از بودجه می شود انتظار دارند که کل بودجه مملکت صرفه منطقه آنان شود ولی وقتی به آنان گفته می شود وجود این جنگل ها برای مناطقی نقتی ( که از پول حاصل از فروش آن بودجه های آنان نیز تامین می گردد )که به علت استخراج نفت از آلودگی هوا رنج می برند چقدر مفید است ؛ آنان جوابی برای گفتن ندارند . مردم و ثروت ملی با توجه به اینکه خداوند در سرزمین ایران در مناطق مختلف نعمتهای خاصی قرار داده است مثلا" در استانهای مرکزی ایران معادن مس ؛ آهن ؛ سنگ و زغال سنگ و در استانهای شمالی دریا خزر و جنگلهای شمال و در استانهای جنوبی نفت " و دریا خلیج همیشه فارس ایران و عمان را قرار داده است که بعضی از این نعمت ها منحصر به همان منطقه خاص می باشد ولی چرا مردم و مسئولین آن منطقه فکر می کنند که باید این نعمتهای خدا دادی هر طوریکه دلشان می خواهند استفاده کنند و بقیه مردم کشور ایران در آن سهمی نداشته باشند. مردم هر منطقه از سر زمین کشور عزیزمان ایران باید بدانند که هر چیزی که جزء سرمایه ملی محسوب شد متعلق به همه ایرانیان می باشد ؛ چطور اگر خدای نکرده در هنگام صوانح و بلای غیر مرقبه مانند جنگ و سیل و زلزله و غیره اگر در هر نقطه این کشور اتفاق بی افتد همه دوست دارند که بقیه هموطنان به کمک آنان بیایند و آنان را یاری کنند ولی در هنگام استفاده از نعمت ها آن منطقه دیگران کاره ای نباشند . در ایام جنگ تحمیلی که دشمن به مرزهای غربی و جنوب غربی مهین عزیزمان ایران حمله کرده بود مگر فقط و فقط با کمک تمام ایرانیان که با حضور خود در جبهه ها و با رشادت ؛ ایثار و از جان گذشتگی و دشمن زبون را با خاری از این کشور بیرون نریختن آیا کسی از مرز نشیانان می تواند بگوید فاتح جنگ تنها ما بودیم . آیا در بلای طبیعی مثلا زلزله در رودباریا بم وقزوین پس از زلزله از با حضور و کمک همه هموطنان ایرانی همان دقایق اول جهت نجات جان کسانیکه که در زیر آوار مدفون شده بودن نشتافتن و در ساختن این مناطق به زلزله زدگان کمک نکردند. اگر قرار باشد جنگلهای شمال که یکی از منابع تولید اکسیژن و طراوات هوای این کشور است به دست اهالی آن منطقه از بین برود و به جای آن زمین کشاورزی و ویلا ساخته شود یا معادن مس و آهن کرمان فقط برای آن استان تهیه گردد و یا نفت جنوب فقط برای استانهای جنوبی خرج شود پس دیگر مفهوم ایرانی و ایرانی بودن و ثروت ملی معنای ندارد . هر ایرانی باید بداند تا روزی که زنده هست و نفس می کشد ویرانی یا آبادانی این کشور برای همه ایرانیان خواهد بود .