روستای سولقان بالا در تاخت و تاز جاده کشی قوانین جدید در ساخت ؛ ساز و جاده کشی در کوهستان در مرداد ماه امسال زمانیکه جاده دماوند قرار بود آسفالت شود ولی به علت اعتراضات و اطلاع رسانی به موقع روزنامه ها ؛ صدا سیما و مردم جلوی این فعالیت گرفته شد ؛ جلسه ای در دفتر انجمن حفظ محیط کوهستان برگزار شد که در این جلسه نمایندگان اداره کل محیط زیست و اداره کل منابع طبیعی استان تهران و نماینده فدارسیون کوهنوردی حضور داشتند (نمایندگان تشکلهای زیست محیطی و گروههای کوهنوردی و دو تن از اعضای شورای شهر رینه نیز در این جلسه حضور داشتند ) یکی از مواردی که در آن جلسه بسیار روی آن تاکید شود جاده سازی در کوهستان بود که نمایندگان منابع طبیعی و محیط زیست به قوانین جدید اشاره کردند که هیچ ارگان ؛ سازمان ؛ نهاد و حتی افراد شخصی نمی تواند کوچکترین فعالیتی در کوهستان انجام دهد مگر با مجوز دو تا سازمان محیط زیست و منابع طبیعی باشد و آنان به اداره کل محیط زیست و منابع طبیعی استان مازندران انتقاد می کردند و می گفتند باید آنان جلوی این جاده سازی را می گرفتند و آنان در این جاده سازی کوتاهی کرده اند. جاده کشی در کوهستان روستای سولقان بالا ولی طبق گزارش مسئول محترم پناگاه های فدراسیون جناب آقای ساریخانی در جلسه کمیته محیط زیست شورای شهر تهران در مورد جاده کشی در ده سولقان بالا ؛ به عنوان یکی از دوستداران محیط زیست و منابع طبیعی جهت تهیه گزارش به منطقه ده سولقان بالا رفتم با توجه به اینکه آخرین باری که جهت صعودو پاکسازی آبشار سنگان و قله پهنه حصار چهار می گذشت (چهار سال بود به این منطقه نیامده بودم ) این دفعه که به ده سولقان بالا رفتم خیلی چیزها برایم تازگی داشت که جلوتر کمتر دیده بودم که عبارتند از : - اولین چیزی که نظرم جالب کرد و برایم خیلی مهم بود وجود تابلوی سازمان محیط زیست بود که ورود ما را به منطقه حفاظت شده البرز مرکزی خوش آمد می گفت . -- دومین چیزی که من مشاهده کردم و برایم خیلی تازگی داشت این بود که در این روستا کوچک ؛ سه تا جاده در دل کوه در حال احداث می باشد که به وسیله این سه تا جاده ؛ دل کوه را شکافته اند و این جاده در حال پیشروی به داخل کوه می باشند از دو تای جاده های احداثی اطلاعاتی کسب نکردم ( تابلوی که نشان دهد که این جاده به کجا دسترسی دارند وجود نداشت ) ولی جاده ای که از پشت امامزاده می گذرد طبق گفته محلی ها این جاده ای از جاده روستای سولقان بالا تا پشت امامزاده ادامه دارد و از آنجا به سمت آبشار سنگان خواهد رفت و شاید به امام زاده داوود نیز برسد ولی رفتن جاده تا کنار آبشار سنگان حتمی می باشد. ( عکسهای ارسالی مربوط به این جاده می باشد) -- سومین چیزی که در این روستا برایم تازگی داشت و با توجه به اینکه این روستا در منطقه حفاظت شده قرار دارد ؛ ساخته شدن تعداد زیاد ساختمانهای چند طبقه در این روستا بود که زیبای روستا سولقان را خیلی از بین برده بود و ساخت ساز بیرویه در حریم رودخانه هنوز ادامه داشت و همچنین چند تا از ساختمانهای قدیمی را که در حریم رودخانه از قدیم ساخته شده بودند ؛ صاحبان آنها در حال مرمت این ساختمان ها بودند و همچنین فاضلاب بعضی از خانه ها در رودخانه جاری بود. اگر سالها پیش جهت صعود به آبشار سنگان و صعود به کوه پهنه حصار از روستای سولقان بالا عبور می کردید ماشین ها عبوری فقط تا میدان ده سولقان بالا اجازه تردد داشتن و بعد از میدان حدود یک کلیومتر جاده برای عبور ماشین وجود نداشت و کوهنوردان و اهالی بومی از یک جاده باریک خاکی به امامزاده می رفتند و در ادامه آن مسیر رفتن به آبشارسنگان و یا صعود به قله پهنه حصار از یک مسیر پاکوب انجام می شد؛ ولی امروز بنده مشاهده کردم به علت کندن کوه در کنار رودخانه و جاده کشی تا امامزاده ماشینها عبوری می توانند تا کنار امامزاده به راحتی تردد کنند ( با توجه به اینکه جاده آن آسفالت نیست و خرده سنگ زیادی در کف جاده وجود داشت مردم فقط ماشینهای خود را کنار این جاده پارک کرده بودند ) و بعد از امامزاده نیز بیلهای مکانیکی در حال کندن سنگهای کوه بودند که جای پاکوب مسیر کوهنوردان می باشد و در حال ادامه جاده کشی می باشند ( عکسهای ارسال مربوط به این جاده می باشد) . دلیل و توجیهات جاده کشی در کوهستان جاده کشی در مناطق کوهستانی در بعضی از کشورها به این راحتی انجام نمی شود مگر به دلیل خیلی خاص ولی به چند دلیل می توان جاده کشی را در کوهستان توجیه کرد مثلا": 1 – جهت استفاده مردمی : اگر در مناطق کوهستانی روستای وجود داشته باشد که به در خواست روستایان جهت آسان شدن تردد آنان این جاده کشی انجام شود می توان گفت این جاده به درخواست مردم انجام می شود . 2 – جهت استفاده اقتصادی : اگر در مناطق کوهستانی شهرک صنعتی و یا معادنی جهت بر داشت وجود داشته باشند و یا در این مناطق محل زندگی عشایر باشد و یا زمینهای کشاورزی وجود داشته باشد که جاده کشی از نظر اقتصادی توجیه داشته باشد می تواند دلایل محکمی برای جاده کشی باشد . ولی جاده کشی در روستا سولقان "مخصوصا ادامه جاده از امامزاده به طرف آبشار سنگان" نه به درخواست روستاییان است و نه به درخواست صنعتگران ؛ کشاورزان و عشایر می باشد حتی معدن سنگی برای برداشت در آن منطقه وجود ندارد که احتیاج به جاده کشی باشد . جاده کشی در یک روستا کوچک آن هم سه تا جاده خیلی غیر معقول به نظر می رسد. وقتی جاده کشی در دامنه قله دماوند و علم کوه هیچگونه توجیه اقتصادی و اجتماعی وجود ندارد به غیر از اینکه این جاده ها جهت راحتی کسانیکه می خواهند با ماشین شخصی تمام مناطق بکر این کشور را به اشغال خود در بیاورند و محیط زیست بکر را تخریب کنند ؛ مگر چیز دیگری وجود دارد . جاده کشی در سولقان نیز از این محدوده خارج نمی باشد . متولی و قیم کوه ها چه کسانی هستند ؟ وقتی صحبت از تخریب محیط زیست و منابع طبیعی می شود همه مسئولین یک صدا دنبال سند و مدرک می گردند ولی وقتی در منطقه حفاظت شده شهر تهران که جاده کشی در مناطق کوهستانی باید با مجوز اداره کل منابع طبیعی استان باشد آن هم در شهرستان تهران که پایتخت ایران می باشد و باید مقرارت شدیدا" اعمال شود ؛ چه کسی باید به این مشکل رسیدگی کند؟ یکبار دیگر به این جمله می رسیم که کوهستان متولی و قیم ندارد در گرفتن بودجه ده ها سازمان و اداره در کوهستان فعالیت می کنند ولی در موقع دفاع از کوه ها هیچ کسی قیم و متولی کوه نیست . لذا از کمیته محیط زیست شورای شهرتهران ؛ شهرداری تهران ؛ اداره کل محیط زیست و منابع طبیعی استان تهران و فدراسیون کوهنوردی انتظار دارم در مورد احداث این جاده ها در مناطق حفاظت شده البرز مرکزی در کوهستان شهر تهران توضیح دهند؛ که چه کسانی ؛ چگونه و به کدامین دلیل در شمال شهرمان در روستای سولقان در حال جاده کشی می باشد؟