۱۳۸۸ اسفند ۱۹, چهارشنبه

جمعه روز جشن درختکاری در سوهانک همه با هم درخت بکاریم

دیگران کاشتند و ما خوردیم      ما بکاریم تا دیگران بخورند
طبق برنامه هر ساله هر روز جمعه ای که در هفته منابع طبیعی قرار دارد به نام "روز منابع طبیعی ؛ سازمانهای مردم نهاد و آموزه های دینی نام گزاری شده است . در آن روز همه دوستداران منابع طبیعی با کاشت درخت روز جشن درختکاری را گرامی می دارند .
امسال در روز جمعه مورخه 21/12/1388 از ساعات 8—11 روز جشن درختکاری می باشد و قرار است امسال مراسم جشن درختکاری و کاشت درخت در منطقه سوهانک انجام شود.
لذا همه دوستداران منابع طبیعی ؛ پیشکسوتان محیط زیست و کوهنوردی ؛ کوهنوردان ؛ فعالین محیط زست ؛ بسیجیان ؛ سازمانهای مردم نهاد زیست محیطی ؛ جانبازان ؛ هنرمندان ؛ دانش آموزان ؛ دانشجویان ؛ اساتید ؛ خبرنگاران ؛ گروههای کوهنوردی کارگری ؛ پایگاههای بسیج ؛ پایگاههای همیاران سلامت ؛ کانون های جهاندیدگان و بقیه اقشار مردم در جشن درختکاری شرکت کنند .
انشاء الله همگی جهت کاشت درخت در روزجمعه در منطقه جنگلکاری سوهانک همدیگر را ملاقات می کنیم و همه باهم در کنار هم برای سلامتی فرزندان و آیندگان خود درخت می کاریم .
آدرس مکان درختکاری شرق بزرگراه بابائی بعد از شهرک امید به طرف لشگرک و شمال پل لشگرک سمت چپ سه راهی گردنه قوچک به طرف سوهانک جنگلکاری سوهانک می باشد .









۲ نظر:

اشکار گفت...

می بینم که ..
دکتر جان! خیلی فعال شدی
نکند شما هم مانند من بیکار شدی که مدام پشت رایانه نشستی
پاشو تکانی به کمر بده رگ به رگ نشه
ایکاش بجای کاشت سوزنی برگ پهن برگانی چون توت انجیر اقاقیا و گردو می کاشتید
درخت کلاج تهران اصلا گرجی است و از دوره صفویه وارد باغ ایرانی شد ولی نشان سرو در تخت جمشید بچشم می خورد
عزیز من چرا نان بربری؟ سنگگ بهتره و بهتر از آن فطیر خانگی است به اهل و عیال بگویید فطیر و نان پنجره ای برای عید درست کنند
...درمورد بیجه هم حرف و حدیث زیاد بود مثلا می گفتند یک دکتر اعضای بدن کودکان را می فروخت و باقی بدنشان را آتش می زد و با صاحب کوره هم سر و سری داشت که صدایش را در نیاوردند
..اصلا بی خیالش

حسین عبیری گلپایگانی گفت...

سلام آقای اشکار
من خیلی سال است فعالم ولی در دنیای وبلاگ و فضای مجازی چند وقتی است فعالیت می کنم و اگر خدا بخواهد و عمری باقی باشد در خاطرات سبزم مطالب زیادی خواهم نوشت و همچنین در مورد بیجه حرف و حدیث بسیار است که به علت عدم صحت و سقم آن نمی توان مطالبی نوشت ولی اون جانش از دست داد