با تشکر از جناب آقای سجاد تبریزی خبرنگار روزنامه اطلاعات بابت تهیه مطالب ذیل:
مهر ماه هر سال، براي دوستداران طبيعت و کوهنوردان، ماه متفاوتي است. هر سال در اين ماه کوهنوردان جمعه‌ها کيسه به دست به کوهستان مي‌روند و زباله‌هاي باقيمانده از تفرج همشهريان خود را با خود به پايين مي‌آورند. چهارم مهر نيز به همت کوهنوردان روز پاکسازي کوهستان نامگذاري و اكنون به نمادي براي حفاظت از كوه‌ها تبديل شده است. روزي كه در سراسر كشور دوستداران طبيعت در حركتي خود جوش كوهستان‌ها را از زباله پاك مي‌كنند. امسال نيز انجمن‌ها و تشکل‌هاي دوستدار طبيعت و کوه، عزم خود را جزم کردند و با حضوري جدي‌تر به پالايش کوهستان پرداختند.
واقعيت اين است که هر روز بر ميزان زباله‌هاي رها شده در کوهستان‌ها افزوده مي‌شود. طبق آمار رسمي هر هفته، ده تن زباله فقط در کوه‌هاي شمال تهران و رود ـ دره‌ها رها مي‌شود که بدون شک، به همين نسبت نيز، کوهستان‌ها و گردشگاه‌هاي ديگر کشور نيز مورد تعرض قرار مي‌گيرند. اين نتيجه حضور گردشگراني است که در ازاي لذت بردن از طبيعت و استفاده از مواهب آن، پسماندهاي خود را رها مي‌کنند و به حفظ محيط زيست بي‌توجه هستند.
وجود زباله‌ها، در نگاه اول، چهره کوه را کريه کرده آلودگي بصري ايجاد مي‌کند اما قضيه جدي‌تر از اين موضوع است...
مه لقاء ملاح، پيشكسوت و فعال محيط زيست و مدير عامل جمعيت زنان مبارزه با آلودگي محيط زيست در اين باره مي‌گويد: «آب‌هاي شيرين جهان فقط 2 تا 3 درصد کل آب‌هاي موجود است كه حدود 90درصد از آن در كوهستان‌ها وجود دارد، ريختن زباله و آلوده كردن اين محيط‌ها فقط تخريب كوهستان نيست، بلکه خيانتي است به جامعه بشري.»
اما کوهنوردان خود بهترين حافظان کوهستان‌ها هستند، کوهنورداني که کوه برايشان نه تفرجگاه، که محلي براي ورزش است. عبدالله اشتري مدير عامل و بنيانگذار انجمن حفظ محيط كوهستان در اين مورد معتقد است: «كوهنوردان بايد همانند ورزش كوهنوردي نسبت به محيط زيست كوهستان نيزهمان احساس مسئوليت و حساسيت را داشته باشند.»
تفاوت مشهودي ميان کوهنوردان حرفه‌اي و کساني که براي تفريح به کوهستان مي‌آيند به چشم مي‌آيد. کوهنوردان نسبت به مسائل زيست محيطي کاملا توجيه شده‌اند و نه فقط عامل آلودگي کوهستان‌ها نيستند، بلکه مدام از ميزان آلاينده‌ها مي‌کاهند. حسين عبيري گلپايگاني فعال محيط زيست در اين باره مي‌گويد: «هميشه اين سؤال مطرح است كه سهم واقعي دوستداران كوهستان و طبيعت چقدر است. سهم ما جمع كردن زباله‌هاي ريخته شده در كوه‌ها و خون دل خوردن است و بس.»
به كوه‌ها نگاه كنيد. در ابتداي مسير كوه حريم رودخانه‌ها را خانه‌هاي ويلايي و رستوران‌ها اشغال كرده‌اند و جز ريختن زباله و توليد فاضلاب كاري انجام نمي‌دهند. آنها منظره زيباي كوه و آب آشاميدني را از بين مي‌برند و در بالا دست‌هاي كوه نيز ريختن زباله توسط استفاده‌كنندگان از كوه، جاده كشي، برداشت بي‌رويه از معادن، چراي بي‌رويه دام، ساخت و ساز و موارد ديگر چون خوره‌اي كه به جان كوه افتاده است. با تمامي اين گلايه‌ها ظلم به طبيعت و محيط زيست كوهستان ادامه دارد.
مديرناحيه ويژه كوهستان شهرداري منطقه يك در اين زمينه مي‌گويد: «ناحيه ويژه كوهستان منطقه يك شهرداري تهران از سال 1386 نظافت كوه‌هاي شمال تهران را بر عهده گرفته است.» به گفته رامش ديانت، در پاكسازي هر روزه در ارتفاعات توسط نيروهاي خدمات شهري هر هفته حدود 10 تن زباله از هر يك از رود دره‌ها جمع‌آوري مي‌شود. وي معتقد است اجراي برنامه پاكسازي عمومي براي جلب مشاركت عمومي و ايجاد روحيه همكاري براي جلوگيري از پراكندگي زباله در محيط كوهستان است. او اهداف ناحيه ويژه کوهستان شهرداري را فرهنگ‌سازي براي عموم و جلب مشارکت مردم براي حفظ کوهستان عنوان مي‌کند. به گفته وي، در ايستگاه‌هاي ابتدايي مسيرهاي درکه و کلکچال، سعي مي‌شود اصول حضور در طبيعت آموزش داده شود. وي مي‌گويد: «وقتي از مردم مي‌پرسيم كه چرا زباله‌ها را در كوهستان رها مي‌كنيد؟ مي‌گويند جمع آوري زباله وظيفه شهرداري است.» به گفته وي، اين توقع، به آنها اجازه مي‌دهد بي‌تفاوت به مسئوليت‌هاي اجتماعي و شهروندي خود ، به راحتي زباله‌هاي خود را در طبيعت رها کنند.
همه ما مي‌دانيم كه اگر طبيعت تخريب شود و از بين برود ديگر جايگزيني نخواهد داشت پس بياييم با كمك هم اين ميراث گذشتگان را حفظ كنيم و سالم به آيندگان تحويل دهيم.
مهر ماه هر سال، براي دوستداران طبيعت و کوهنوردان، ماه متفاوتي است. هر سال در اين ماه کوهنوردان جمعه‌ها کيسه به دست به کوهستان مي‌روند و زباله‌هاي باقيمانده از تفرج همشهريان خود را با خود به پايين مي‌آورند. چهارم مهر نيز به همت کوهنوردان روز پاکسازي کوهستان نامگذاري و اكنون به نمادي براي حفاظت از كوه‌ها تبديل شده است. روزي كه در سراسر كشور دوستداران طبيعت در حركتي خود جوش كوهستان‌ها را از زباله پاك مي‌كنند. امسال نيز انجمن‌ها و تشکل‌هاي دوستدار طبيعت و کوه، عزم خود را جزم کردند و با حضوري جدي‌تر به پالايش کوهستان پرداختند.
واقعيت اين است که هر روز بر ميزان زباله‌هاي رها شده در کوهستان‌ها افزوده مي‌شود. طبق آمار رسمي هر هفته، ده تن زباله فقط در کوه‌هاي شمال تهران و رود ـ دره‌ها رها مي‌شود که بدون شک، به همين نسبت نيز، کوهستان‌ها و گردشگاه‌هاي ديگر کشور نيز مورد تعرض قرار مي‌گيرند. اين نتيجه حضور گردشگراني است که در ازاي لذت بردن از طبيعت و استفاده از مواهب آن، پسماندهاي خود را رها مي‌کنند و به حفظ محيط زيست بي‌توجه هستند.
وجود زباله‌ها، در نگاه اول، چهره کوه را کريه کرده آلودگي بصري ايجاد مي‌کند اما قضيه جدي‌تر از اين موضوع است...
مه لقاء ملاح، پيشكسوت و فعال محيط زيست و مدير عامل جمعيت زنان مبارزه با آلودگي محيط زيست در اين باره مي‌گويد: «آب‌هاي شيرين جهان فقط 2 تا 3 درصد کل آب‌هاي موجود است كه حدود 90درصد از آن در كوهستان‌ها وجود دارد، ريختن زباله و آلوده كردن اين محيط‌ها فقط تخريب كوهستان نيست، بلکه خيانتي است به جامعه بشري.»
اما کوهنوردان خود بهترين حافظان کوهستان‌ها هستند، کوهنورداني که کوه برايشان نه تفرجگاه، که محلي براي ورزش است. عبدالله اشتري مدير عامل و بنيانگذار انجمن حفظ محيط كوهستان در اين مورد معتقد است: «كوهنوردان بايد همانند ورزش كوهنوردي نسبت به محيط زيست كوهستان نيزهمان احساس مسئوليت و حساسيت را داشته باشند.»
تفاوت مشهودي ميان کوهنوردان حرفه‌اي و کساني که براي تفريح به کوهستان مي‌آيند به چشم مي‌آيد. کوهنوردان نسبت به مسائل زيست محيطي کاملا توجيه شده‌اند و نه فقط عامل آلودگي کوهستان‌ها نيستند، بلکه مدام از ميزان آلاينده‌ها مي‌کاهند. حسين عبيري گلپايگاني فعال محيط زيست در اين باره مي‌گويد: «هميشه اين سؤال مطرح است كه سهم واقعي دوستداران كوهستان و طبيعت چقدر است. سهم ما جمع كردن زباله‌هاي ريخته شده در كوه‌ها و خون دل خوردن است و بس.»
به كوه‌ها نگاه كنيد. در ابتداي مسير كوه حريم رودخانه‌ها را خانه‌هاي ويلايي و رستوران‌ها اشغال كرده‌اند و جز ريختن زباله و توليد فاضلاب كاري انجام نمي‌دهند. آنها منظره زيباي كوه و آب آشاميدني را از بين مي‌برند و در بالا دست‌هاي كوه نيز ريختن زباله توسط استفاده‌كنندگان از كوه، جاده كشي، برداشت بي‌رويه از معادن، چراي بي‌رويه دام، ساخت و ساز و موارد ديگر چون خوره‌اي كه به جان كوه افتاده است. با تمامي اين گلايه‌ها ظلم به طبيعت و محيط زيست كوهستان ادامه دارد.
مديرناحيه ويژه كوهستان شهرداري منطقه يك در اين زمينه مي‌گويد: «ناحيه ويژه كوهستان منطقه يك شهرداري تهران از سال 1386 نظافت كوه‌هاي شمال تهران را بر عهده گرفته است.» به گفته رامش ديانت، در پاكسازي هر روزه در ارتفاعات توسط نيروهاي خدمات شهري هر هفته حدود 10 تن زباله از هر يك از رود دره‌ها جمع‌آوري مي‌شود. وي معتقد است اجراي برنامه پاكسازي عمومي براي جلب مشاركت عمومي و ايجاد روحيه همكاري براي جلوگيري از پراكندگي زباله در محيط كوهستان است. او اهداف ناحيه ويژه کوهستان شهرداري را فرهنگ‌سازي براي عموم و جلب مشارکت مردم براي حفظ کوهستان عنوان مي‌کند. به گفته وي، در ايستگاه‌هاي ابتدايي مسيرهاي درکه و کلکچال، سعي مي‌شود اصول حضور در طبيعت آموزش داده شود. وي مي‌گويد: «وقتي از مردم مي‌پرسيم كه چرا زباله‌ها را در كوهستان رها مي‌كنيد؟ مي‌گويند جمع آوري زباله وظيفه شهرداري است.» به گفته وي، اين توقع، به آنها اجازه مي‌دهد بي‌تفاوت به مسئوليت‌هاي اجتماعي و شهروندي خود ، به راحتي زباله‌هاي خود را در طبيعت رها کنند.
همه ما مي‌دانيم كه اگر طبيعت تخريب شود و از بين برود ديگر جايگزيني نخواهد داشت پس بياييم با كمك هم اين ميراث گذشتگان را حفظ كنيم و سالم به آيندگان تحويل دهيم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر