۱۳۸۹ مهر ۱۹, دوشنبه

مهر، ماه پاكسازي كوهستان

با تشکر از جناب آقای سجاد تبریزی خبرنگار روزنامه اطلاعات بابت تهیه مطالب ذیل:
مهر ماه هر سال، براي دوستداران طبيعت و کوهنوردان، ماه متفاوتي است. هر سال در اين ماه کوهنوردان جمعه‌ها کيسه به دست به کوهستان مي‌روند و زباله‌هاي باقيمانده از تفرج همشهريان خود را با خود به پايين مي‌آورند. چهارم مهر نيز به همت کوهنوردان روز پاکسازي کوهستان نامگذاري و اكنون به نمادي براي حفاظت از‎ ‎كوه‌ها تبديل شده است. روزي كه در سراسر كشور دوستداران طبيعت در حركتي خود جوش‏‎ كوهستان‌ها را از زباله پاك مي‌كنند‎. امسال نيز انجمن‌ها و تشکل‌هاي دوستدار طبيعت و کوه، عزم خود را جزم کردند و با حضوري جدي‌تر به پالايش کوهستان پرداختند.‏

واقعيت اين است که هر روز بر ميزان زباله‌هاي رها شده در کوهستان‌ها افزوده مي‌شود. طبق آمار رسمي هر هفته، ده تن زباله فقط در کوه‌هاي شمال تهران و رود ـ دره‌ها رها مي‌شود که بدون شک، به همين نسبت نيز، کوهستان‌ها و گردشگاه‌هاي ديگر کشور نيز مورد تعرض قرار مي‌گيرند. اين نتيجه حضور گردشگراني است که در ازاي لذت بردن از طبيعت و استفاده از مواهب آن، پسماندهاي خود را رها مي‌کنند و به حفظ محيط زيست بي‌توجه هستند.
وجود زباله‌ها، در نگاه اول، چهره کوه را کريه کرده آلودگي بصري ايجاد مي‌کند اما قضيه جدي‌تر از اين موضوع است...
مه لقاء ملاح، پيشكسوت و فعال محيط زيست و‎ ‎مدير عامل جمعيت زنان مبارزه با آلودگي محيط زيست در اين باره مي‌گويد: «آب‌هاي شيرين‎ ‎جهان فقط 2 تا 3 درصد کل آب‌هاي موجود است كه حدود 90درصد از آن در‎ ‎كوهستان‌ها وجود دارد، ريختن زباله و آلوده كردن اين محيط‌ها فقط تخريب كوهستان نيست، بلکه خيانتي است به‏‎ ‎جامعه بشري.»‏
اما کوهنوردان خود بهترين حافظان کوهستان‌ها هستند، کوهنورداني که کوه برايشان نه تفرجگاه، که محلي براي ورزش است. عبدالله اشتري مدير عامل و بنيانگذار‎ ‎انجمن حفظ محيط كوهستان در اين مورد معتقد است: «كوهنوردان بايد همانند ورزش كوهنوردي نسبت به محيط‎ ‎زيست كوهستان نيزهمان احساس مسئوليت و حساسيت را داشته باشند.» ‏
تفاوت مشهودي ميان کوهنوردان حرفه‌اي و کساني که براي تفريح به کوهستان مي‌آيند به چشم مي‌آيد. کوهنوردان نسبت به مسائل زيست محيطي کاملا توجيه شده‌اند و نه فقط عامل آلودگي کوهستان‌ها نيستند، بلکه مدام از ميزان آلاينده‌ها مي‌کاهند. حسين عبيري گلپايگاني فعال محيط زيست در اين باره مي‌گويد: «هميشه اين سؤال مطرح است كه سهم واقعي دوستداران كوهستان و طبيعت چقدر‎ ‎است. سهم ما جمع كردن زباله‌هاي ريخته شده در كوه‌ها و خون دل خوردن است و بس.»‏

به كوه‌ها نگاه كنيد. در ابتداي مسير كوه‎ ‎حريم رودخانه‌ها را خانه‌هاي ويلايي و رستوران‌ها اشغال كرده‌اند و جز ريختن زباله و‎ ‎توليد فاضلاب كاري انجام نمي‌دهند. آنها منظره زيباي كوه و آب آشاميدني را از بين مي‌برند و در بالا دست‌هاي كوه نيز ريختن زباله توسط استفاده‌كنندگان از كوه، جاده‎ ‎كشي، برداشت بي‌رويه از معادن، چراي بي‌رويه دام، ساخت و ساز و موارد ديگر چون‎ ‎خوره‌اي كه به جان كوه افتاده است. با تمامي اين گلايه‌ها ظلم به طبيعت و‎ ‎محيط زيست كوهستان ادامه دارد.
مديرناحيه ويژه كوهستان شهرداري منطقه يك‎ ‎در اين زمينه مي‌گويد: «ناحيه ويژه كوهستان منطقه يك شهرداري تهران از سال ‎1386 نظافت كوه‌هاي شمال تهران را بر عهده گرفته است.» به گفته رامش ديانت، در پاكسازي هر روزه‎ ‎در ارتفاعات توسط نيروهاي خدمات شهري هر هفته حدود 10 تن زباله از هر يك از رود‎ ‎دره‌ها جمع‌آوري مي‌شود. وي معتقد است اجراي برنامه پاكسازي عمومي براي جلب مشاركت عمومي و ايجاد روحيه همكاري براي جلوگيري از پراكندگي زباله‎ در محيط كوهستان است‎.‎‏ او اهداف ناحيه ويژه کوهستان شهرداري را فرهنگ‌سازي براي عموم و جلب مشارکت مردم براي حفظ کوهستان عنوان مي‌کند. به گفته وي، در ايستگاه‌هاي ابتدايي مسيرهاي درکه و کلکچال، سعي مي‌شود اصول حضور در طبيعت آموزش داده شود. وي مي‌گويد: «وقتي از مردم مي‌پرسيم كه چرا‎ ‎زباله‌ها را در كوهستان رها مي‌كنيد؟ مي‌گويند جمع آوري زباله وظيفه شهرداري است.» به گفته وي، اين توقع، به آنها اجازه مي‌دهد بي‌تفاوت به مسئوليت‌هاي اجتماعي و شهروندي خود ، به راحتي زباله‌هاي خود را در طبيعت رها کنند.‏
همه ما مي‌دانيم كه اگر طبيعت تخريب شود و از‎ ‎بين برود ديگر جايگزيني نخواهد داشت پس بياييم با كمك هم اين ميراث گذشتگان را حفظ‎ ‎كنيم و سالم به آيندگان تحويل دهيم. ‏

هیچ نظری موجود نیست: