در مطلب قبلی گفته بودم که فعالان محیط زیست در روز 14 خرداد با مشکلات فراوان در حرم امام حضور یافتند و برای آگاه سازی مردم جهت حفظ محیط زیست تلاش کردند. راستی وقتی بعد از هفته ها تلاش جهت توجیه مسئولین برای حضور نیروی مردمی دوستدار محیط زیست در بیست و یکمین سالگرد فوت امام خمینی در حرم ایشان با آن همه مشکل روبرو بودیم و این همه انرژی مفید ما برای توجیه این کار فرهنگی به بطلات گذشت و هر روز برای حضورمان یک تصمیم گرفته می شد( بغیر از معاونت اجتماعی شهرداری منطقه 19 و معاونت خدمات شهری و زیر مجموعه آن معاونت که ما را در این برنامه یاری کردند و بقیه هیچ کمکی نکردند ) . ناراحت نیستم از اینکه مسئولین از رسالت کار ما با خبر نبودند بلکه آنان از ماموریت و رسالت کار ما به خوبی آگاهی داشتند و خود به مشکلات زیست محیطی سالگرد ارتحال امام کاملا" آگاه بودند(امامی که اضافه آب لیوانش را ساعتها نگه می داشت تا دوباره آن را بیاشامد تا شاید این مقدار آب اسراف شود آیا دوستدار محیط زیست بهتر از ایشان کسی می شناسید؟ ) و حرفهای ما را با تمام وجود درک می کردند ولی آنان انگار از مسئله ای دل نگران بودند که بنده آخرش نتوانستم این دل نگرانی را به فهمم.
برایتان گفته بودم به ازای هر فعال محیط زیست هشت هزار نفر زائر در حرم امام حضور داشتند ( حدود 250 نفر فعال محیط زیست به دو میلیون زائر حرم امام ) ولی این عکس گواه آن است که این فعال محیط زیست در میان آن همه زائر وظیفه خود را به خوبی انجام می دهد او بدون آنکه از کسی دست مزدی بگیرد با جمع آوری زباله ها و تفکیک آن به مواد پلاستیکی و غیر پلاستیکی رسالت زیست محیطی خود را انجام می دهد ولی ای کاش مسئله به اینجا ختم می شود اتفاق ناگوارتر آن است که این زباله های تفکیک شده در مکان دیگر دو باره روی هم ریخته می شود و زحمات بانوی ایرانی از بین می رود
راستی کسی است که به دلسوزی های این بانوی ایرانی احترام بگذارد
۴ نظر:
حسين آقا دست مريزاد وخسته نباشيد مطمئن باشيد هيچ حركتي از نگاه ديده بانان محيط زيست وآنكه دلسوز محيط زيست است پنهان نخواهد ماند همانگونه كه زحمات وبلاگ نويسان گمنام
جناب مهرداد با تشکر از حسن نظر جنابعالی
مطمئن باشید که کسی دلش به حال این بانو نمیسوزه و ایشون هم احتیاجی به دلسوزی کسی نداره چون برای خودش و هدفش این کارها رو انجام میده
اگه یه نگاه به وضعیت فرهنگ محیط زیستی در ایران بیندازیم متوجه میشویم که مثل دوران رنسانس داریم عمل میکنیم
خیلی سطحی "بی تفاوت " بی نتیجه و کمرنگ
ولی هر حرکت کوچکی یعنی که ما هنوز هستیم.
خانم زوارئیان با تشکر از پیام شما ولی شما مثالی زدید که واقعا" با جامعه امروز ما کاملا" مناسب می باشد
ارسال یک نظر