نگاهی تازه به تندیس کوهنورد(میدان سربند)
موهایش کاملا سفید گشته بود و به آرامی صحبت میکرد. عکسی از خودش در کنار مجسمه در دست داشت که به من تقدیم کرد.به رسم ادب از او خواستم پشت عکس را برایم امضا کند. تا این لحظه متوجه لرزش دستانش نشده بودم.باورش برایم سخت بود.
آری او امیر شاه قدمی بود. کسی که هر کوهنوردی که از دربند گذر کرده باشد مجسمه او را دیده. آن جوان تنومند سالهای نه چندان دور هم اینک در مقابلم ایستاده بود با چهره ای متفاوت اما گرم و صمیمی...
مطلب از وبلاگ http://nedayekoohestan.blogfa.com/
تندیس کوهنورد:
در سال۱۳۳۷، پیشنهاد حسن وجدان‌خوش، از کوه‌نوردان با سابقة کشور، برای نصب یک مجسمه کوه‌نوردی‌مورد تأیید سایر کوه‌نوردان قرار گرفت. او پیشنهاد خود را نزد رئیس فدراسیون کوه نوردی، سرهنگ بیات، برد. این پیشنهاد تایید شد و مهام، شهردار وقت تهران، هزینة ساخت آن را قبول کرد. سرهنگ بیات که رئیس مرکز آموزش کوهستانی ارتش نیز بود، امیر شاه قدمی، گروهبان ارتش و مربی کوهنوردی مرکز آموزش کوهستانی و مربی اسکی کشور را به عنوان مدل به استاد رضا لعل ریاحی، استاد دانشکده هنرهای زیبا، مجسمه‌ساز و سرهنگ ارتش؛ معرفی کرد و شهرداری مبلغ ۱۰۰۰۰ تومان هزینة ساخت مجسمه را پرداخت. درسال ۱۳۳۸، مدل گچی آن آماده و در میدان سربند نصب و طی مراسمی از آن پرده‌برداری شد. متأسفانه در زمستان همان سال، به علت بارندگی و یخ‌زدگی، دست و قسمتی از بدنة مجسمه خرد شد. این قسمت مدت‌ها با پرچم ایران پوشانده شده بود. درسال ۱۳۴۱، با پی‌گیری استاد رفعتی افشار، رئیس وقت فدراسیون، مجسمة سیمانی آماده شد و خلیل میلانی و عبدالحسین امین از طرف فدراسیون مأمور نصب آن شدند. این مجسمه هنوز پا برجا است.
در آبان‌ماه سال۱۳۵۰، بنا به پیشنهاد فدراسیون کوهنوردی ایران و موافقت انجمن شهر و شهرداری تهران، نام میدان سربند به میدان کوه‌نوردان تغییر یافت.
مجسمه کوهنورد با ارتفاع حدود سه متر، نماد کوه‌نوردان شناخته می‌شود.
با تشکر از وبلاگ http://koohsan.blogfa.com/post-731.aspx
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر